Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

ΟΧΙ στην παρέλαση της εργασίας/αγγαρείας - ΕΞΟΔΟΣ από την κοινωνία της εργασίας



  Αναδημοσιεύω ένα παλιότερο άρθρο από το ιστολόγιο του συντρόφου Αρνητικού. Προκαταβάλλοντας την ηλιθιότητα που στέκει αήττητη, είτε λόγω της κουτοπονηριάς που επιθυμεί την απενοχοποίηση της, είτε λόγω της αναπηρίας που προκαλεί η απαιδευσιά της, έαν ο οποιοσδήποτε θέλει να ερμηνεύσει το κείμενο που ακολουθεί ως μια ακόμη υιοθέτηση των μισθοφορικών απόψεων που στηρίζουν δημοψηφικά το ΝΑΙ, τότε είναι σίγουρο πως η αντίληψη του δεν υπερβαίνει τον ναρκισσιστικό μικρόκοσμο του σαρκίου του ή είναι ευθέως ανάλογη της αφασικής καθαρότητας που επιδεικνύει ένας ανεγκέφαλος, οπαδός των ολοκληρωτικών κοινωνικών λύσεων. Οι υπογραμμίσεις στο κείμενο είναι δικές μου:

  Η παύση πληρωμών, η επιστροφή στη δραχμή και  η έξοδος από την ΕΕ δεν θα αποτελέσει έξοδο από την κρίση, το αντίθετο μάλιστα. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι αυτή είναι η πρόταση των νεοναζί και των σταλινικών θα ήταν ίσως αρκετό για να μας κάνει πολύ επιφυλακτικούς σε τέτοιες "λύσεις".
  Μια ενδεχόμενη επιστροφή στη δραχμή θα συνοδευτεί από μια υποτίμηση που θα φτάσει ως και το 100% σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις. Η παυση πληρωμών θα είναι και παυση πληρωμών συντάξεων, μισθών,  δέσμευση (μικρο)καταθέσεων. Μοιραία, οι φαβέλες θα αρχίσουν να κάνουν την εμφάνισή τους στις μεγαλουπόλεις και οι χαρτονέρος θα γίνουν το κυρίαρχο "επάγγελμα" (αυτό στα αργεντίνικα λέγεται "ανάκαμψη"). Ενα στρατιωτικό πραξικόπημα είναι η πιο πιθανή εκδοχή και σε κάθε γωνιά θα βλέπει κανείς τη φρικιαστική ταμπέλα ARBEIT MACHT FREI (Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ - επιγραφή στην είσοδο του Άουσβιτς). Ή ίσως "ΑΝ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ ΔΕΝ ΤΡΩΣ" (Βλαντιμίρ Λένιν). Ή "ΜΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ" (Μπιλ Κλίντον).
   Φυσικά, την εποχή της μικρο-ηλεκτρονικής επανάστασης η εργασία είναι ένα είδος που σπανίζει (και εδώ είναι μια βασική αιτία της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης) αλλά η απομόνωση της χώρας που θα φέρει η χρεωκοπία θα μας απομακρύνει αρκετά από την πρώτη γραμμή των παραγωγικών δυνάμεων και θα μας φορέσει μόνιμα μια φόρμα αγγαρείας (για να δουλευουμε σκληρά χειρωνακτικά σαν τα σκυλιά από το πρωί ως το βράδυ. Όχι σαν κι αυτή που φοράει ο Τσάβεζ για να τον βλέπουν οι άλλοι και να σκίζονται στη δουλειά ενώ ο ίδιος "δουλευει" διανοητικά "ενάντια" στον "ιμπεριαλισμό" μαζί με τον φίλο του τον Αχμαντινετζάν. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές στην παρέα μπήκε πρόσφατα και ο Ερντογάν). Αυτό είναι βάθεμα της κρίσης, όχι έξοδος. 
   Είπαμε ΟΧΙ στην παρέλαση των φορμών αγγαρείας. Αντανακλάσαμε πιστά την υλική κίνηση της εποχής μας: η επέλαση των σύγχρονων παραγωγικών δυνάμεων (τεχνολογία) καταργεί την παρέλαση της αγγαρείας/εργασίας (και άσε το Γλέζο να ονειρεύεται "εθνικά ΟΧΙ").
   Δεν πρόκειται για εθνική υπόθεση. Από το Κάιρο ως τη Δαμασκό, από την Αθήνα ως τη Μαδρίτη, από τη Μαδρίτη ως το Λονδίνο, από το Λονδίνο ως την Wall Street η εξεγερμένη ανθρωπότητα έχει ένα όνειρο το οποίο μένει να συνειδητοποιήσει: την έξοδο από την κοινωνία της εργασίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου