Αποχρώσες ενδείξεις

Ο Χορός του Θανάτου, αφίσα του 1919 που αποδίδεται στον Γιόσεφ Φέννεκερ

Ένα έγχρωμο ποίημα

Μαύρη και σκοτεινή η νύχτα μέσα στην πόλη
το δίκαιο το διατήρησαν, βυθίζοντας το στη φορμόλη.

Μουντή και γκρίζα η σύναξη με ξύλινες τις λέξεις
το νόημα απέθανε όταν απολιθώθηκαν οι έξεις.

Κι ο ουρανός είν' γαλανόλευκος στου Ελύτη τα ποιήματα
Μια κοινωνία μαλακίζεται με φασιστών ανδραγαθήματα.

Κάτωχρο και κίτρινο σφήνωσαν
τον έρωτα, μέσα σε τρύπια κάσα
η ιστορία λοιπόν συμβαίνει σαν
άλλη μια στυφή κι ηλίθια φάρσα.

Για να ξεβρομίσει ο τόπος

Βίκτορ Καστίγιο: Νεολαία ενάντια στο φασισμό, 2009

Ένα παστρικό ποίημα!

Για να ξεβρομίσει ο τόπος

θέλει νταηλίκια κι έκφυλους αμανέδες

φονευμένα χελιδόνια

να κείτονται ανάμεσα σε πανσέδες

περίστροφα, σουγιάδες και λεκέδες

τη μέθεξη βαλμένη

σε σκουπιδοτενεκέδες

Για να ξεβρομίσει ο τόπος

θέλει οι τυφλοί να πουλούν τις κόρες των ματιών τους

οι κουφοί να εμπορεύονται τα τύμπανα των αυτιών τους

οι μουγκοί να παζαρεύουν όχι τη γλώσσα
μα τις ευαίσθητες χορδές τους

οι αναιμικοί να αποστειρώνουν το αίμα και τις ψυχές τους

οι λεπροί να κεντούν το δέρμα, να αφορίζουν τις ζωές τους

και οι ομοφυλόφιλοι να βάζουν τον ερωτισμό τους στο ντορβά

Για να ξεβρομίσει ο τόπος

θέλει δουλειά πολλή,

θέλει την Άνοιξη να εκδίδεται φτηνή

θέλει προστάτες που τη διακόρευσαν από μικρή

την αγάπη για το ωραίο φύλο αποσπασματική

θέλει την ποίηση άρτια δεμένη και αισθησιακή

Για να ξεβρομίσει ο τόπος

θέλει νεκρούς χιλιάδες με φωταψίες

θεούς και δαίμονες να μετέρχονται τις θυσίες

τους πρωτουργούς και τους χειμώνες ταγμένους σε αηδίες

θέλει τους ζωντανούς να δίνουν τα υγρά από τις εκκρίσεις τους

εικονοκλάστες να φτύνουν συγκίνηση από τις ανακρίσεις τους.

Για να ξεβρομίσει ο τόπος

θέλει νοικοκυραίους απορροφημένους στις οθόνες του

αρουραίους να περιδιαβαίνουν τους υπονόμους του

ανθρωπιστές να αγιοποιούν την εργασία και την κληρονομιά της

θέλει αναρχικούς και ποινικούς χτισμένους στα στενάχωρα κελιά τους

θέλει πατριώτες και φοβικούς, βλαμμένους με την ωραιοπαθή μιλιά τους.

Για να ξεβρομίσει ο τόπος

και να γυρίσει ο ήλιος,

δεν θέλει ποίηση

θέλει πίεση.



                       

Ποίηση για μαλάκες!

The Full Moon Ensemble, Samba Miaou, 1969

Ένα προκλητικό ποίημα.

Ποίηση για μαλάκες!

Βάλτε φωτιές στα πεζοδρόμια

και ξεριζώστε όλους τους φανοστάτες.

Στιγμές παγώνουν, ζωές ιδρώνουν

μα οι γονείς τα τέκνα τους μαλώνουν
γιατί αυτά σκαρφίστηκαν αθώες πλάκες.

Ποίηση για μαλάκες!

Σπάστε τα κρύσταλλα όλων των βιτρινών

συντρίψτε τις προθήκες των βιβλιοπωλών

αρπάξτε τα βιβλία και μαγαρίστε τους πελάτες.

Μύηση για πλάνητες,

η αντιποίηση για τους μαλάκες!

Όλοι οι ανέστιοι ελεεινολογούν

όσους χωρίς ντροπή επιχειρούν

να θέσουν σύνορα σ’ ελεύθερους,

ανυπότακτους, λεπρούς και ποδηλάτες.

Οικειοποίηση για πότες,

κατίσχυση για συνωμότες.

Ενέδρα στήνουν

τα ηρεμιστικά στους νευρασθενικούς

και οι αλκοολικοί επιζητούν με φορτωμένες ενοχές,

ελπίδες σε απελπισίες ψυχοτρόπες.

Ποίηση για μαλάκες,

τα δέντρα ρίχνουν χλωρά τα φύλλα τους,

οι ηρωινομανείς τρυπούν τα χέρια τους,

προθέσεις αιμορραγούν
χλωμές από το έρμα τους

κι επιτείνουν τις πληγές

πάνω σε φλέβες αδρές κι αφράτες.

Κι εσείς διαλύστε όλες τις σύριγγες

που στάζουν τη χολή γεμάτες!

Ποίηση για μαλάκες,

η Ιστορία νεκρώνει απ’ την ακινησία

στην άσφαλτο καλλιεργούν(ε) τη θυσία

αλλά τις λέξεις θα δυναμιτίσουν οι αντάρτες.

Οίηση για δυνάστες.

Μικροαστοί κλαίνε και μόνοι τους οδύρονται,

πολιτικοί εξεγείρονται,

γιατί η ζωή τους εξυφαίνεται

με άνοστα αστεία και προσχηματικές απάτες.

Αντιποίηση για μαλάκες!

Την ποίηση λοιπόν την τακτοποίησαν

κι ωραία την εξαχρείωσαν

για να υπηρετεί μονάχα
επηρμένους βλάκες.

Ένα ποίημα με αφορμές τον Γκιλ Σκοτ Χίρον, τον Μίλτο Σαχτούρη, τον Γιάζρα Καλίντ, την Internationale Situationniste.