Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Merry Crisis and a Happy New Fear

Καλή κρίση κι' ευτυχισμένος ο καινούριος Φόβος



    Ο υφέρπων φόβος. Το πανταχού παρόν αγχογόνο αίσθημα ενός χειραγωγούμενου πανικού. Είναι και η πιο λελογισμένη συνταγή για να εκτρέφεις πειθήνια πολιτικά υποκείμενα. Η κοινωνία ελέγχου* όπου η ποδηγέτηση των υπηκόων της είναι εσωτερικευμένη στην "λαϊκή" βούληση έχει να επιδείξει εξαιρετικές νίκες στα χρόνια της ελληνικής κρίσης χρέους. Κοντέψαμε (Ω! Λα λα!) μέσα στο 2012 να βρεθούμε εκτός ευρωζώνης σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις αλλά ευτυχώς για εμάς οι υπεύθυνοι ευρωπαϊστές επικράτησαν και συνεχίζουν την αυτοκαταστροφικά δημιουργική ανάπτυξη του κεφαλαίου. 
    Κι' αν η αποπομπή μας από το ευρώ και η κατά συνέπεια επιστροφή της δραχμής αποτράπηκε την τελευταία στιγμή με την εκλογή της εγχώριας κομματικής τρόικας ούτως ώστε να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε την αλλοτρίωση της αυτονομημένης οικονομίας ο νέος κίνδυνος που βρίσκεται προ των πυλών και απειλεί το οικοδόμημα μιας πανηγυρτζίδικης δημοκρατίας αποκαλείται πόλεμος των άκρων! Ένας τίτλος εξίσου πιασάρικος με τον πόλεμο των άστρων. Είναι αυτός ο κατ' επίφαση φόβος που ερεθίζει το ανακλαστικό της παθητικής νοικοκυροσύνης και μετατρέπει την μικροαστική τάξη σε διαπρύσιο θεατή της εκχυδαϊσμένης νομιμότητας.
    Πρέπει λοιπόν να καταγγέλλεται η βία απ' όπου κι' αν προέρχεται ασχέτως εάν παρουσιάζει ξεκάθαρα εντελώς διαφορετικούς κοινωνικούς συσχετισμούς αιτίου και αιτιατού. Ο νοικοκυραίος, ο βλαχαναλωτής εθνικών αφηγήσεων, ο νομιμόφρων κεντρώος ψηφοφόρος, ο μεγαλοσχήμων έγκριτος επιφυλλιδογράφος θα αισθανθεί και πάλι το αίσθημα της ασφάλειας όταν το Κράτος αναλάβει υπεύθυνα τον ρόλο του ως κράτος δικαίου. Μόνο που αυτό το τελευταίο έχει πάει περίπατο επειδή διαχειρίζεται μια μόνιμη κοινωνική κατάσταση εξαίρεσης και συνεχώς καταστρατηγεί και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις δικαιωμάτων των υποδούλων του. Καλλιεργώντας σαν επιδέξιος σαδιστής με θεαματικές δηλώσεις την αναπαραγωγή του φόβου καταπραΰνει την καχεκτική συνείδηση τους επιτείνοντας την αναγκαία για την κοινωνική συναίνεση χειραγώγηση τους.
   Το σύνθημα του εξεγερσιακού Δεκέμβρη δεν θα μπορούσε να είναι πιο περιεκτικό, εύστοχο και διαχρονικό όχι μόνο για αυτά τα Χριστούγεννα αλλά και για τα επόμενα που θα 'ρθουν και για τα μεθεπόμενα και..... Χρόνια πολλά λοιπόν με τους επίπλαστους φόβους της κοινωνικής συναίνεσης να εμπεριέχουν και την δυνητική αφήγηση του εφιάλτη της!


*όπως την προσδιορίζει ο Ζύλ Ντελέζ στο δοκίμιο: Υστερόγραφο στις κοινωνίες ελέγχου.

2 σχόλια: